WERKT EEN DROOGLEGGING?

Waarom de oorlog tegen alcohol is mislukt

Door: Bart de Koning

Om de drankzucht te beteugelen voerden de Verenigde Staten in 1920 een alcoholverbod in. Maar de Drooglegging draaide uit op een ramp. De economische schade was groot en de Amerikanen lieten hun bier of borrel toch niet staan. De enige die er beter van werden, waren de misdaadsyndicaten. Toen de burgemeester van Berlijn, Gustav Boess, in de herfst van 1929 op bezoek was in New York vroeg hij aan zijn gastheer, burgemeester James J. Walker, wanneer de Drooglegging zou beginnen. Dat die wet toen al bijna tien jaar van kracht was viel buitenlandse bezoekers blijkbaar niet op, want drank was in Amerika overal moeiteloos verkrijgbaar. De anekdote figureert in de documentaireserie Prohibition en is een van de vele voorbeelden van de totale mislukking van de poging om Amerika droog te leggen. De meeste Amerikanen dronken na het verbod op alcohol in 1920 stug door. De Senaat en het Huis van Afgevaardigden hadden hun eigen vaste leverancier die de volksvertegenwoordigers discreet van drank voorzag en ook het Witte Huis was niet ‘droog’. Zelfs Elliot Ness, de legendarische crime fighter die de strijd aanbond met dranksmokkelaars en maffiosi zoals Al Capone, dronk tijdens de Drooglegging gewoon zijn favoriete whisky, Cutty Sark.

Ontmanteling van een illegale drankopslag door de politie van New York, circa 1921.

De voorraad verdwijnt in het riool.

Lees verder op: https://www.historischnieuwsblad.nl/een-ontnuchterende-strijd/?utm_source=Nieuwsbrief&utm_medium=Email&utm_campaign=HNredactmail13102020