Hoe vergaat het de cafébazen na 2 weken lockdown?
Persbericht
“Nooit gedacht dat we het plezier zo hard zouden missen”
Na twee weken in lockdown, kregen de cafébazen te horen dat hun zaak ook de komende drie weken dicht moet blijven. Hoe spenderen zij hun tijd intussen? Missen ze hun zaak? En komen ze dit financieel nog te boven? “Als er nog eens een maand sluiting bovenop komt, dan wordt het moeilijk.” We trokken op ‘kroegentocht’, langs de gesloten kroegen.
Kris De Nijs (Cafka – Asse): “Wordt het ooit nog zoals vroeger?”
Kris De Nijs (48) bracht de voorbije twee weken door bij zijn gezin. Het bekende café Cafka, dat hij samen met zijn zus Ann uitbaat, sloot al op donderdag 12 maart de deuren. “We hebben een zoontje dat muco-patiënt is en we wilden liever geen extra risico nemen”, vertelt hij. “Sinds de sluiting heb ik dus vooral veel tijd thuis doorgebracht, samen met vrouw en kinderen.”
En toch trekt Kris regelmatig naar het café. “Wat er nu gebeurt is eigenlijk niet normaal. Als ik in het lege café sta, dan word ik nog eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Eigenlijk had onze zaak nu goed gevuld moeten zitten. Maar dat is dus niet het geval. Dit is voor mij echt een bizarre situatie. Ik mis het café elke dag.”
Kris en Ann verbouwden Cafka anderhalf jaar geleden. Het interieur werd niet alleen vernieuwd, maar het café werd tegelijk ook een stukje uitgebreid. “We hopen dat we de draad opnieuw kunnen oppikken, maar we zitten met zoveel vragen. Hoe gaan de mensen reageren als de maatregelen ooit teruggeschroefd worden? Gaat het allemaal nog zijn zoals vroeger?”
Willy ‘Bizon’ Wijnants (Café Pandoerken - Merchtem): “We moeten terug zoals onze grootouders gaan leven”
Cafébaas Willy Wijnants (62), beter bekend als den Bizon, maakt sinds de lockdown een dagelijkse wandeling. “Onderweg maak ik een praatje en nadien begin ik mijn eten klaar te maken”, vertelt hij. “Ik sta nog altijd vroeg op en om 6 uur heb ik al enkele kranten gelezen. Maar het gesloten café, dat doet me toch iets. Ik stap wel tien keer per dag mijn café binnen, gewoon omdat dit mijn leven is.”
Bizon vreest dat veel collega’s zwarte sneeuw gaan zien. “Veel cafés zullen na de quarantaine niet meer openen, vrees ik. Gelukkig ben ik alleen. Ik heb geen vrouw, dus heb ik ook niet te veel onkosten (lacht).”
“Minister Maggie De Block is bij mij vaste klant, maar de laatste tijd zie ik haar niet meer. Haar man Luc contacteert me regelmatig. Maar die twee laten niet in hun kaarten kijken hoor. Wanneer precies de cafés weer zullen openen, dat weet ook ik niet. Ik verwacht op 1 mei.”
“Volgens mij hebben we met zijn allen veel te lang boven onze stand geleefd”, vertelt Bizon. “De mensen gaan 2 keer per jaar op skivakantie, in de zomer zijn ze ook nog eens drie weken naar het buitenland en ondertussen gaan we allemaal regelmatig op restaurant. Hadden we maar een beetje meer geleefd zoals onze grootouders destijds. Dan hadden we dit allemaal niet meegemaakt en waren we allemaal schatrijk. Onze grootouders kweekten zelf hun dieren, de kippen gaven eieren en de boeren droegen een half seizoen dezelfde floeren broek. Ik denk dat we opnieuw een beetje meer zo moeten gaan leven. Dankzij corona staat iedereen opnieuw met beide voeten op de grond.”
Kris De Meuter (Café Manu - Ternat): “Quarantaine gebruiken voor grote schoonmaak”
Bij Café Manu in Ternat wordt van de gedwongen sluiting gebruik gemaakt om grote kuis te houden. “Anders komt dat er nooit van en nu hebben we daar de tijd voor”, meldt zaakvoerder Kris De Meuter. “Als de doe-het-zelfwinkels opnieuw openen, gaan we de binnenkant ook schilderen. Maar intussen houden we ons netjes aan de regels. Ik ontmoet bijna niemand meer. Dat is heel eigenaardig want als sociale mens zou je hier echt wel een beetje zot van worden. Alleen mijn beste vriendin zie ik nog regelmatig. De rest van de vrienden niet meer.”
Café Manu bestaat al 34 jaar. “En buiten de sluitingsdagen hebben we het café nooit dichtgedaan. Alleen voor het trouwfeest van onze poetsvrouw hebben we ooit één keer de zaak gesloten.”
Een deel van de drank- en voedingsvoorraad werd intussen al in de vuilnisbak gedropt. “Etenswaren die we niet konden invriezen, hebben we uiteraard weggegooid”, luidt het. “Nu moeten we een tweede selectie maken van voedingsmiddelen die tot begin april houdbaar waren. Onze voorraad emmenthal-kaas, die we gebruikten voor onze spaghetti’s, was houdbaar tot 8 april. Die mag dus ook in de vuilnisbak. En de aangesloten vaten, waaronder een vol vat kriek, is ook om weg te gooien. Alleen het vat Crystal is niet verdwenen. Dat hebben we voor de sluiting nog rap zelf opgedronken (lacht).”
Gerrie Custers (Onder de Toren – Hekelgem): “Knap dat brouwerij maand huishuur laat vallen”
“Wij zijn het café aan het schilderen en het hele gebouw wordt tot in de hoekjes gekuist”, vertelt Gerrie Custers (53) van café Onder de Toren. “We hebben een beetje geluk gehad dat we enkele weken geleden verfraaiingswerken lieten uitvoeren. De gevel werd vernieuwd, achteraan het café hebben we een terras aangelegd en in het feest- en vergaderzaaltje werd een nieuwe vloer gelegd. Het café wordt tijdens de lockdown dus grondig opgefleurd. We hebben al het materiaal, waaronder de verf, nog snel gekocht voor we in lockdown gingen.”
Gerrie hoopt begin mei zijn café te heropenen. “Dat is nog net overbrugbaar”, vertelt hij. “We hebben ook geluk dat Brouwerij Haacht, de eigenaar van het café, de huishuur van april laat vallen. Dat is een mooi gebaar. We hebben intussen een beetje reserve opgebouwd, maar echt lang mag dit toch allemaal niet duren.”
“De klanten, die missen we enorm. Wij zijn het gewoon om constant tussen de mensen te staan. De babbeltjes, het plezier, de straffe verhalen aan de toog, samen naar het voetbal op tv kijken. Dat is plots allemaal weg. Van de ene dag op de andere leven we tussen vier muren. Mijn dochters, die normaal op kot zitten, zijn nu ook thuis. Dat is voor mij allemaal een grote aanpassing (lacht). Maar we slaan er ons wel door.”
Johan ‘Witten’ Sablon (Thursdays – Opwijk): “Het lachen en zeveren mis ik het hardst”
In het centrum van Opwijk is café Thursdays een certitude. Johan Sablon, beter bekend als ‘de Witten’, staat al vijftien jaar achter de tapkraan van zijn zaak. “En die lockdown heeft mijn leven echt wel veranderd”, vertelt hij. “Vroeger zat ik elke dag tussen de klanten. We zaten hier vaak te lachen en te zeveren en die momenten mis ik het hardst. Ik had twee weken geleden niet durven denken dat dit mij zo hard zou vallen.”
De Witten houdt zich voortaan bezig met wandeltochtjes. “Elke dag ga ik wandelen, op mijn eentje. Ik heb mijn Spotify-lijstje op zak dus kan ik intussen genieten van een muziekje. En tussendoor houden we grote kuis, zowel in het café als thuis.”
Johan heeft geen idee wanneer het café terug mag openen. “Vermoedelijk zullen de horecazaken wel de laatste zijn die opnieuw mogen opengaan. In cafés en restaurants zitten nu eenmaal veel mensen samen. Op financieel vlak is het voor veel collega’s bang afwachten. Deze maand vormt nog geen probleem. Maar als de huidige situatie nog twee maanden aanhoudt, dan zullen veel cafés het moeilijk krijgen. Dit gaat iedereen pijn doen. En als uiteindelijk de lockdown wordt stopgezet, vraag ik me nog af of iedereen opnieuw massaal naar de cafés zal afzakken.”
Lees het volledige artikel hier: https://www.hln.be/in-de-buurt/asse/hoe-vergaat-het-de-cafebazen-na-2-weken-lockdown-nooit-gedacht-dat-we-het-plezier-zo-hard-zouden-missen~a69d6696/